Samensterk met een kwinkslag.

Een nieuw verslag over een dag met allerlei puntjes die tijdens deze dag naar voren kwamen, vooral opmerkingen.

Vertrokken uit Trobajo de Camino bij Leon, een geneutraliseerd vertrek achter de jurywagen aan. Waarom we zaten niet op de route, het volgen van een fietsroute eindigde steevast op een grindpad, gelukkig met de autoroute, even over de snelweg, je moet wat, kwamen we op de caminofietsroute aan. Het fietsritme weer opgepakt, de richtingaanwijzer gaf rechts links aan, blikken op oneindig rechtdoor, kilometers ver. De jury in stress waar blijven de speedpelgrims nu weer, er achteraan en gevonden. Waarom niet links, je had niet aangegeven wanneer, 100m of 10 km. Je denkt dat is duidelijk maar ...,elkaar verstaan blijkt niet altijd even makkelijk. De dan te volgen route eindigde keer op keer weer op een grindpad met de fietsroute. Iemand maakte de opmerkingen beter helemaal terug dan een weggetje zoeken geeft vaker een beter resultaat. Ga terug naar de basis en je bent weer op de goede weg is een advies die een ieder kan volgen. Even verderop wegomleiding, heel kort even rechts dan links weg nummer genoemd, ja de wegbegeleider moest nog instappen en weg waren ze weer, blik op oneindig en rechtdoor, jullie begrijpen het al. Mooie opmerking als we achter je aanrijden dan zien we nog wat. Even later richting de kathedraal van Astoria, fietsroute gaat door een steegje, te smal voor de volgcamper. Afspraak we wachten bij de kathedraal, via een omweg sta ik bij de kathedraal, geen speedpelgrims. Stress, waar zijn ze, bellen, gelukkig contact, ze staan bij een andere kerk. Geen stempel voor het stempelboekje, want als bewijs straks in Santiago dienen ze voldoende stempels verzameld te hebben voor het diploma. Op de stempels zijn ze scherp toch maar doorgefietst naar de kathedraal. Ik een bekeuring voor onbetaald parkeren, in mijn beste Spaans, voor 3 euro geregeld. In de tussentijd al koffie gedronken met oud brood, merken ze toch niet was het advies. Even later de lunch met een eitje met spek. Ze worden er stil van met de lange klim voor de boeg. Goed eten want de bergen komen eraan. Ieder in zijn eigen tempo zuchtend en steunend boven. Wel samen in harmonie, samen sterk. Gelukkig zijn we goed aangekomen in ons hotel na een tocht van 113 km met een hoogste punt van 1515min la Adebowale.

Ondanks het moeten omdraaien bij grindpaden is de sfeer goed en heb ik diep respect voor wat de heren uit zichzelf halen. Hulde.

Voor de kenners onder ons heb ik wat opmerkingen, adviezen en kwinkslagen die we onderling delen, uitdelen als kwisje uitgezet, met als vraag: voor wie, van wie. De toegevoegde foto’s geven ook info.

In de tekst zijn er enkele verwerkt maar hier nog een paar:

Als je in gevecht met jezelf bent leer je binnen je grenzen te blijven, leer je jezelf kennen, je volharding en vertrouwen in jezelf te houden en heel belangrijk de rust te bewaren.

Hijgend hert de dans ontsprongen.

Doorhalen in de kleinste versnelling en hopen dat je niet omvalt, zo steil.

Jij kunt ook fouten maken en hij zegt ook nog sorry.

Vandaag echt wel een prestatie geleverd door ons op deze leeftijd.

Eerst even een teentje erin om de temp te testen.

Ik hoop dat jullie de houtwormen uit de balken zagen vannacht.

Wie heeft de gele trui, niks belangrijk.

Kamer alleen met drie bedden, een paar van die meisjes uitnodigen was het advies.

Zij is Italiaans heeft ze mij toevertrouwd.

Je hebt ogen gekregen om mee te kijken, je kunt beter naar mooie dingen kijken dan naar lelijke dingen.

Zwembad, wie is de badmeester.

Pas op hij schrijft alles op.

Een stoer plan echt iets voor jou.

Fijn dat we met een kwinkslag in sfeer op de dag terug kunnen kijken.

Samen sterk, blijf bij jezelf, kijk eerst naar jezelf maar heb vertrouwen in een ander als je hulp nodig hebt.

Het billenweerbericht als peiling van de stand van zaken:

Theo   8,5

Peter 8

Jaco 8

Marten 9,75

Azoren hogedrukgebied, stabiel goede billetjes, we gaan het redden.

Groet, tot morgen.

Ps de foto’s worden later toegevoegd.